ในเช้าวันอาทิตย์อันแสนสดใสที่เด็กหลาย ๆ คนตั้งตารอคอยเพื่อจะได้ผ่อนคลายสมองหลังจากที่เรียนเหน็ดเหนื่อยมานานนับสัปดาห์ และตัวอันนาเองที่ก็รอคอยวันอาทิตย์นี้ให้มาถึงเพื่อจะได้มาเรียนเปียโนกับครูของเธอ  เปียโนคือสิ่งที่เธอชอบและรักที่สุดมาโดยตลอด แต่ช่างน่าเศร้าที่ความรู้สึกของเธอในตอนนี้มันได้เปลี่ยนไปแล้ว  จากความรู้สึกที่มักจะกระตือรือร้นในการซ้อมและเล่นเพลงเสมอมามันได้แปรผันกลายเป็นเฉื่อยชา เหน็ดเหนื่อยอยู่ภายในจิตใจจนทำให้อันนารู้สึกไม่อยากแตะต้องนิ้วลงบนคีย์เปียโนอีก

     เช้าวันนี้เธอจึงตั้งตาที่จะมาหาครูสาวสุดสวยของเธอและได้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้กับครูได้ฟัง  ครูวาวาที่ได้ยินเรื่องราวของลูกศิษย์คนโปรดก็อดเป็นห่วงไม่ได้เมื่อเห็นสภาพของเด็กหญิงที่มักจะร่าเริงและเล่นเปียโนอย่างตั้งใจมาโดยตลอด บัดนี้กลับนั่งหน้าตาเฉยชาและถอนหายใจออกมาเป็นระยะ  ครูวาวาจึงโน้มน้าวให้เธอเล่นเพลงให้ฟัง   บทเพลงล่าสุดที่เธอเรียนนั่นก็คือ Waltz of the flower  อันนาจึงรวบรวมสมาธิอีกครั้งและได้เล่นบทเพลงนี้ให้กับครูวาวาฟังแต่พอเล่นไปได้ซักพักก็หยุดเพราะปัญหานิ้วมือขวาและการไล่โน้ตสเกลที่ขัดข้องทำให้อันนารู้สึกแย่กว่าเดิม  เมื่อครูวาวาเห็งดังนั้นจึงได้บอกให้เธอหยุดเล่น

     บรรยากาศภายในห้องช่างอึมครึมมากขึ้นแต่เพราะความสงสารและเอ็นดูอันนาในเวลาเดียวกันของวาวาทำให้ครูสาวเลือกที่จะลงไปนั่งข้าง ๆ และสวมกอดเด็กน้อยที่กำลังรู้สึกไม่ดี  เมื่อครูวาวาเห็นว่าในคลาสเรียนครั้งนี้ไม่สามารถเริ่มการเรียนการสอนอีกครั้งจึงเริ่มเล่าเรื่องราวของเจ้าหญิงองค์หนึ่งกับเวทมนต์แห่งเสียงเพลงให้กับอันนาได้รับฟัง และแล้วเรื่องราวของวาเลนไทน์ก็ได้เริ่มต้นขึ้น…